2017, 18 mei
Wat op mijn weg kwam…
Historie

Als sinds de sleuteloverdracht van het anno 1777-pandje in december 2012 had ik de ‘drive’ om zoveel mogelijk over de zeer oude historie te weten te komen. Ver kwam ik echter niet. De Historische Vereniging alhier had ‘slechts’ twee foto’s met de oude NH-Kerk als middelpunt aan het begin van de Peulenstraat anno 1900 en 1902. Heel vaag en summier is nummer 251 aan de rechterkant te zien. Met nog een paar details over vorige bewoners, waaronder kunstschilder Proper, was dat het wel. Jammer!

Tot deze week

Nadat ik, na enige bedenking, een vriendschapsverzoek van een voor mij onbekende José op Facebook accepteer verschijnt als manna uit te lucht een hele lap tekst in de hoek van mijn beeldscherm. Uiteraard ben ik drukdruk bezig, maar vanuit mijn ooghoek zie ik een heel bekend plaatje voorbijkomen dat mijn aandacht in één klap heeft. Op een óude zwart-witfoto zie ik de pui van mijn binnenplaatsje dat grenst aan het Atelier. Huh?

Wat blijkt

Het bericht en de foto’s zijn afkomstig van een vrouw die in 1953 in dít pandje geboren is! José dus. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1941, kwam haar moeder hier als kind met haar ouders wonen. Zij woonden in bij de ouders van haar moeders kant. De vrouw op de foto is de moeder van de moeder van de José die mij dit stuurt. Ik ben opgewonden, vind dit zoooo tè leuk!

Al lezend kom ik erachter wat de ‘bult’ onder het tapijt in de winkel geweest is: een muur, mídden in de huidige winkel! Aan de voorzijde was de winkel van haar grootvader: Kunstschilder G. Proper. Ah, over hem had ik al eens wat gehoord.

Halverwege de huidige winkel, achter de toenmalige muur bleek destijds het huiskamertje geweest te zijn. Oh, hoe klein! En ik maar denken dat ik een klein winkeltje heb…

Het werd nog leuker

In de loop van dezelfde middag zie ik weer een bericht van José én foto’s. Kijk dan! Dit is waar ik zo lang naar zocht en nu verschijnt het zomaar (zomaar…?) op mijn beeldscherm: een oude foto van Peulenstraat 251, van mijn huidige pandje!

Peulenstraat 251 anno ’50-er jaren vorige eeuw en anno nu, zoek de verschillen…

Bezoek

Ook hier heb ik er gelijk een foto vanuit dezelfde hoek bij gezocht, met figuranten c.q. de schilders in voorjaar 2013. De oude foto van Kunsthandel G. Proper moet uit de jaren ’50 van de vorige eeuw zijn, aldus de op hoge leeftijd-moeder van José. De moeder en José willen heel graag een keer hier op bezoek komen, liefst als La PéCule gesloten is.

“Mijn moeder kan héél veel vertellen over het pandje en de historie en wil dat ook heel graag”.

Nou dat mes snijdt aan twee kanten hoor. Ik kan mij helemaal in José en haar moeder verplaatsen, want hoe léuk is het om na ruím een halve eeuw nog eens in je oude huis en winkel te kunnen komen? En wat mij betreft? Ik had het min of meer losgelaten om ooit meer van de historie te weten te komen en nu gaat dat zomaar (?) gebeuren. Het is weer wonderlijk…

Veranderingen

Er komt die middag nóg een oude foto die me ontzettend pakt, die ik machtig interessant vind, deze (links):

Het binnenplaatsje achter anno toen; ongeveer dezelfde positie anno nu heb ik erbij gezocht

Hoewel het fotootje klein is raak ik niet uitgekeken. Het eerste dat me opvalt is de deur links die open staat. Huh? Op die plaats heb ik nooit een deur gezien. José vertelt dat deze deur in het kleine toilet zat. Op mijn vraag of dat toilet net als anno nu ook tegelijk het badkamertje was, antwoord ze negatief: “Wij hadden geen badkamer, we gingen in de teil.”

De uitbouw is er dus nog steeds, links op de rechter foto nét te zien (ik zal binnenkort een betere klikken). Met enig gepuzzel en gestoei met de minimale ruimte is het gelukt om er een eenpersoons badkamertje van te maken. Misschien begrijpen klanten en workshoppers nu beter dat er dus echt geen winkeltoilet is, maar alleen dit piepkleine puur privé badkamertje annex toilet.

Nog meer verschillen

De oude foto vertelt ook dat de muurtjes destijds van stenen waren. Ergens tussen het vertrek van de grootouders van José uit en mijn komst in het pandje heeft een (helaas onbekende) eigenaar hout om de stenen muurtjes heen laten zetten. Het kozijntje op het korte muurtje is ook vergroot. Oh en de ‘vloer’: nog geen tegels of iets! Wel een hond…

Het achterraam en de deur rechts zijn nog identiek, waarschijnlijk authentiek, anno 1777.

Ik besef dat dit hele epistel niets met La PéCule, Annie Sloan-verf of Clayre & Eef te maken heeft, maar ik wilde het tóch met jullie delen. Vooral als je in de winkel komt zijn dit misschien best aardige historie-weetjes voor je. Ik kan in ieder geval niet wachten op wat de toenmalige bewoonster allemaal weet en kan vertellen, nu het nog kan. Het zou zónde zijn als geschiedenis verloren gaat. Toch?

Peulenstraat Giessendam anno 1900
Deze foto kreeg ik van de Historische Vereniging alhier.

De Kerk

Oh, anno 1900 was NH-Kerk dus al net als hij nu nog is. Ik heb er nooit bij stil gestaan hoe oud de kerk al is. Wij zijn er destijds getrouwd, onze twee jongste kinderen zijn er gedoopt, mijn zoon Alexander… … achter de kerk en zijn moedertje woont er nu tegenover. Ik ben behoorlijk geëmotioneerd…

Rechts op de voorgrond Peulenstraat 251. Het pandje lijkt hier nog geen winkel maar een woonhuis te zijn. Ah, de voordeur is aan de andere kant en er zijn houten luiken voor de ramen. (Waa-aar zijn die gebleven…?). Gelijk boven de houten rand zit nog een dakkapel in plaats van de huidige opbouw.

Dankbaar

Misschien begrijp je hóe leuk ik dit vind? Temeer daar het de laatste tijd wat minder gaat door van alles en nog wat. Koppie zit te (over)vol en lijf wil niet, bijna vier maanden met Ischias zeulen is slopend. Positieve afleiding is dus meer dan welkom! Ondertussen ben ik nog steeds heel dankbaar dat ik in dit pandje mag wonen en werken hoor! Deze oppepper komt toevallig (?) héél goed uit…