GEDACHTEN
13 november 2020

***

BABY
Als baby weet je van niks,
ben je onbevangen
en afhankelijk van degenen die voor je zorgen,
normaal gesproken zijn dat je ouders.

***
DREUMES
Dat blijft,
als dreumes beginnen je geheugen
en hersencapaciteit te groeien,
passeert de ‘nee, ikke selluf doen-fase‘.
 
***
DE JUF
Dan de dag dat de zorg en meer
overgenomen wordt door een juf of meester,
je alsmaar wijzer
en zelfstandiger wordt.
Voor je ouders kan dit voelen
als een stukje ‘inleveren’…
 
***
TIME FLIES
De tijd vliegt voorbij
en voor je het beseft vlieg je uit,
naar hoger onderwijs,
naar vriendjes en vriendinnetjes,
naar meer buiten het gezinsleven.
 
***
WAARDEN & NORMEN
De goede zorg van je ouders
veranderen mogelijk in zorgen,
zij scherpen waarden en normen aan
waaraan jij je moet houden.
Zolang je thuis woont,
houd je je aan hun regels.
Toch?
 
***
ZELFSTANDIG
Totdat je je wilde haren,
je jeugd verliest,
verbinding aangaat,
zelfstandig gaat wonen.
 
***
TUSSENFASE
In deze visie een soort van tussenfase:
respect, goede adviezen
en helpende handen blijven,
maar het ‘moeten luisteren’ naar je ouders
is passé.
 
***
KIND
Normaal gesproken kabbelt je leven voort,
op jouw manier nu.
Dat van je ouders ook,
op hun manier.
Het blijft je ouderlijk thuis
en ondanks dat zij wat teruggaan
naar kind,
blijf jij hun kind.
 
***
NIETS
Misschien ga je soms door diepe dalen,
waardoor ook je empathie groeit
en je beseft dat niet alles vanzelfsprekend is.
Niets is vanzelfsprekend,
dat besef maakt je dankbaar
voor dat wat je lief en dierbaar is.
 
***
LACH & TRAAN
Met de jaren
word je steeds wijzer en wijzer,
je levenservaring groeit,
hopelijk vaak met een lach,
maar vast ook soms met een traan.
 
***
LEVEN
Je leeft,
bouwt je leven verder op,
hebt misschien een fijn gezin,
een prima job,
maakt carrière,
hebt een fraaie bolide voor de deur,
geniet van etentjes,
van vakanties.
***
GELUK
Alles (b)lijkt okay,
je bent gelukkig,
waarom zou dat niet zo blijven?
Ik hoop voor ieder dat dit daadwerkelijk zo is
en zo mag blijven.
 
***
NOT FOR SALE
Bovenaan staat iets dat niet te koop is:
gezondheid!
(En nog iets essentieels: liefde…)
Jouw gezondheid,
die van je dierbaren,
van je kinderen
en, weet je nog:
van je ouders,
hun welzijn.
 
***
ONDOORGRONDELIJK
De Bijbel vertelt:
‘Gods wegen zijn ondoorgrondelijk’
en dat zijn ze.
Zeg nooit: ‘nooit’.
Niet alles is wat het lijkt,
soms hebben stille wateren diepe gronden
en/of liggen tegenslag en droefenis op de loer.
 
***
WHAT’s ANOTHER YEAR
Ondertussen vlogen je jeugd
en de jaren voorbij,
je passeerde de 3, de 4, de 5
wellicht zelfs de 6 in je leeftijdsgetal.
De jaren van je ouders gaan serieus tellen.
Je merkt dat ze minder worden,
minder ter been,
minder in het hoofd,
dat ze achteruitgaan.
 
***
INZICHT
Het kan ‘even’ duren voor je ziet
dat je ouders hun grip op zelfstandigheid verliezen,
dat zij hulp nodig hebben,
professionele hulp ook.

Eer zij dit zelf erkennen,
inzien
en in stand ‘ontkenning’ blijven hangen
kan lang duren,
akelig en soort van lastig lang.

***
GEEN KIND MEER
Langzaamaan vormt zich het besef
dat de rollen zijn omgedraaid:
je ouders zorgen niet meer voor jou,
maar jij voor hen.
Zij maken zich nauwelijks zorgen meer om jou,
maar jij des te meer om hen.
Het voelt alsof je
geen kind meer bent,
geen kind meer van de ouders
die er in de meest moeilijke tijden
zó voor je waren
en je vraagt je af:
wie, wat, hoe nu?
 
***
OREN
De tijd dat jij naar je ouders luisterde
is al lang voorbij,
nu zouden zij meer en meer
naar jou(w adviezen) moeten luisteren,
plus naar die van medici,
helpenden,
mantelzorger(s).
 
Wees dankbaar als ze dat doen,
probeer sterk te zijn als ze dat weigeren
en verman je
als dat gepaard gaat met gemopper,
bozig of star gedoe,
met wantrouwen,
ontstemde blikken en verwijten.
‘
***
ONBEANTWOORD
Ik wacht nog steeds op antwoord
op de vraag:
‘hoeveel kan een mens aan,
hoeveel kan een mens verliezen,
zowel bij leven
als door
de dood’.
***
***
HET CONCERT
Van het concert des levens
krijgt niemand het program.
Ik zei meer dan eens
en dat heeft níets met ondankbaarheid
of onvoldoende líefde te maken:
met de wetenschap van nu
zou ik geen kinderwens meer durven koesteren.
 
Daaraan toegevoegd:
met de wetenschap van nu,
met wat in het leven kon gebeuren,
niet alleen met je kinderen,
maar ook met je ouders
en andere dierbaren,
plus met wat nog te gebeuren staat,
waar je ‘s nachts uren van wakker ligt,
denk ik in de meest donkere uurtjes:
was ik maar in de baarmoeder gebleven…
Ook dat is niet gerelateerd aan ondankbaarheid
en zeker niet aan gebrek aan liefde,
maar aan onmacht die me soms overvalt.
 
***
TEVEEL
Soms zijn de druk op je schouders
en de pijn in je hart
te zwaar.
Soms zit je hoofd te vol,
prikken de tranen
of ze rollen,
mede omdat je schreeuw niet gehoord wordt.
***
Mede omdat een roep om medische hulp
voor een dierbare ‘gewoon’ genegeerd wordt
en je machteloos staat terwijl een naaste
een mensonwaardig bestaan lijdt,
met een lange ‘ij’
en een arts weigert een visite, hulpvraag.
In wat voor land leven wij anno 2020?
Dit kan, ongeacht Corona,
toch niet de bedoeling zijn!?
Als je dat, alles en alles,
niet echt met iemand kunt delen,
dan is het hoogste tijd
om weer eens van je af te schrijven.
***
EN…
… extra dankbaar te zijn voor
wat en wie er wél is.
Dat is best lastig,
want in deze merkwaardige Corona-tijd
lijken dierbaren verder weg dan ooit.
Hoeveel je ook ontbeert,
probeer lichtpuntjes gewaar te worden.
Hoeveel je ook ontbeert,
verloor,
wat je ook voor je naasten zou wensen
en je dierbaren gunt,
wat je verlangens ook zijn:
‘Count your Blessings’.
Dat alles probeer ik ook.
***
Liefs,
Pauline🙏
***