Operatie is achter de rug

4 december 2018

Ik dacht de operatie wel éven te ondergaan, maar naar mate de uitslagen van diverse onderzoeken op me afkwamen begon ik het wat serieuzer te nemen. Na de melding dat er maar liefst víer uren OK gereserveerd waren voor de buikoperatie kreeg ik pas door dat ik niet direct daarna weer door m’n winkeltje zou huppelen 🙁

Alles geregeld

Voor zover mogelijk had ik alles privé én voor de winkel voorbereid en geregeld toen ik op maandag 26 november op de afdeling chirurgie van het Beatrixziekenhuis in Gorinchem verwacht werd. Om 12:15 uur werd ik naar de OK gereden; om 18:30 uur werd mijn bed dezelfde route terug gereden. Achteraf denk ik wel eens: jémig, wat hebben ze tijdens al die uren allemaal met me ‘gesjouwd’? Veel. Dat was duidelijk voelbaar. Leve het morfine-infuus en de pomp voor extra shotjes!!!

***

Net na de operatie

***
Vandaag of morgen

Na vijf dagen ziekenhuis reageerde ik, ondanks de vele morfine, héél adequaat bij horen over “naar huis gaan, vandaag of morgen”. Uuuuh “Vandaag!” En als ik het in m’n koppie heb is dat dan ook zo snel als mogelijk geregeld. Niets anders dan lof over de twee artsen die mij opereerden, het súper anesthesie-team, de verpleging en de dames van de catering. Lief en attent! Het enige dat ik gemist heb was (veel) fruit (dat eet ik thuis veel en na een operatie juist nódig) en hulp bij het douchen. Dat dan weer wel.

***
Thuis!

Op vrijdag halverwege de middag stapte ik m’n winkeltje binnen. Dat werd die dag waargenomen door m’n jongste dochter. Net als het moment dat ik terug op m’n kamertje kwam na de OK wàs zij er ook nu zó 100% voor haar ‘kleine moedertje’… Ook nicht Anneliek en goede vriend Hein ben ik heel dankbaar voor respectievelijk het overnemen van de winkel en het van hot naar her rijden, boodschappen, klusjes en mentale steun. Weet je, een mens stelt echt nulkommaniets voor na zo’n operatie en zónder hulp (en mentale steun) kún je niet.

***

Zeg nou zelf
Dit ziet er al wat beter uit, toch? Thuis in m’n eígen bedje 😉

***
Zorg

Ik heb die middag min of meer zelf verdere zorg voor thuis moeten regelen. Dat deed ik nadat iedereen weg was met: “Ik red het wel”. Omdat ik nog twee uren op de apotheek, bezorging van medicatie moest wachten heb ik m’n koffertje uitgepakt, m’n (nieuwe Pastunette Deluxe) pyjama’s lekker fris gewassen, alles opgeruimd tot ik er echt waar bíjna bij neer viel. Ik weet amper meer hoe ik in m’n bedje gekomen ben…

De Rivas Thuiszorg-zuster die mij de volgende ochtend kwam helpen met douchen leek bijna onwerkelijk, zó fijn. De Tafeltje Dekje-maaltijden werden bezorgd, ook genieten. Alleen de ThuisHulp duurde even. Ik mag zes weken lang geen zwaar werk doen, niet tillen en dat soort (niet)grappigheid. De winkel en overal stofzuigen, bed verschonen, fris badkamertje moet ik écht gaan regelen. “Hup Van Dijk!” 

***
Huisarts

Ook mijn huisarts is een topper! Ik stond al voor vandaag op de visitelijst. Elke dag een stapje vooruit, maar nu toch wat pijnlijke ontstekinkjes. Elk nadeel heeft een soort van voordeel: weekje morfine erbij. De huisarts vermoedt ook een te laag HB vanwege extreme bleekheid in m’n toet, in de randen onder m’n ogen en zelfs m’n handen. We gaan het herstel verder wel zien…

***
De winkel

Morgen, woensdag 5 december, is de winkel gesloten. Van a.s. donderdag t/m zaterdag doet Anneliek de winkel nog. Zij is óók een líeve topper! Wat had ik ook zonder haar hulp gemoeten? Ik kan me een gesloten winkel níet veroorloven. Helaas had zij het vorige heel stilletjes, maar hopelijk trekt dat in de verdere decembermaand bij…

Vanaf a.s. dinsdag 12 december (uuh klopt die datum?) sta ik er weer alleen voor, maar ik heb nog een kleine week om te herstellen en aan te sterken. Met zoveel liefde, attenties als bloemen, kaarten, berichtjes op Facebook, gaat dat vast lukken. Ik ga ook nu weer ontzettend mijn bést doen…

***

***

Hoop je snel weer te zien bij La PéCule BODYWEAR!

Liefs,
Pauline