ULTIEM GELUKSMOMENT
24 maart 2021
Het is elf uur,
donker,
ik lig languit,
zacht.
Een kreun van genot ontsnapt aan mijn lippen
die ik vervolgens in een smile van oor tot oor voel reiken.
Zucht!
Zucht…
Wat een ontspanning,
wat is dat een eeuw geleden.
Heel langzaam ebt alles om mij heen weg,
steeds verder,
ik ervaar totale overgave
en dat is behoorlijk bijzonder.
Aan alle prachtige sprookjes komt een einde,
in dit geval door de bel van de winkeldeur.
Het donker maakt plaats voor zonnig licht,
de klok vertelt me dat het al over twaalven is.
Het is dus middag als ik uit mijn roes kom,
letterlijk ontwaak
en met enige moeite opsta
van het zachte kussen in mijn luxeachtige ligstoel
op mijn kleine bescheiden binnenplaatsje!
Ik genoot
van het eerste languit in de zon-uurtje
en droomde mijn dromen,
zónder Coronagedoe
op deze lentedag in Coronatijd
en dat ultieme gevoel pakt níemand mij af.
Liefs,
Pauline.
